رقم بزن قلب وسیعی برای بیقرارها...

^{در هر پلک زدنی نامی، نشانی، نمایی پیش چشمم خاموش و روشن میشود و در پسش اشکی..........}

^{چشم تارم که نتوانست خواهرم را از بین آن همه زن روی تخت بیمارستان تشخیص دهد...}

^{عکس دخترهای به ثمر ننشسته مان روی آیینه اتاق}

^{خواندن پیامی و سرگیجه ای و افتادن روی صندلی...}

^{مرگ بی هنگام عزیزی....}

^{پای بی حس جوانی که نگاه را به راه رفتنش نگه میدارد...}

^{دختر بی یاری که تمام تمنایش همان یار است...}

^{اسم بهترین رفیقم، رفیق ناشنیده و نادیده ام...}

^{گریه روبروی پنجره فولاد...} 

^{نگاه کنجکاو زن به اشکی که از زیر عینک دودی سر میخورد و تا زیر چانه کش می آمد .....}

^{بیرون رفتنی که رغبت نگریستن در آینه را به آدم نمیدهد، چه رسد به سرمه ای به چشمی...}

^{وصل فصل شده پسری که حالا خودش را شکست خورده می‌پندارد...}

^{خانه بی سایه و زنهایی که تکیه گاه میخواهند! طاقت اتکا به خود را ندارند...}

^{به طول انجامیدن انتظاری....}

^{قفل بودن هر دری که سمتش میرود....}

^{قهرهای طولانی خواهرها و برادرها و گسیختگی پیوندها...}

^{دل ناآرامی که ترس تنها ماندن مریضش کرده، بی طاقتش کرده، شک به دلش آورده، خم به ابرویش آورده...}

^{اعتمادی که مرده .... یا شاید اصلا به دنیا نیامده برایش!}

^{خستگی، دلتنگی، دست تنگی، بغض، گلایه، ناامیدی، دلسردی، سردرگمی....}

^{برای همه آنچه در خودم و در آدمهای عزیزکرده زندگی ام دیدم گریستم.... و هیچ نگفتم! خودش اشک بی امان را دید! خودش کتابش را دید که در دستی میلرزد.... خودش از آسمان داشت نگاه میکرد، که در هر تکان پرده چشم خیسی از پشت پنجره خیره خیره نگاهش میکند، پر عشق که: هرچه پسندی رواست... خودش فیلمی که روی پرده ذهنم به نمایش در آمد را دید! خودش منظور واژه به واژه ام را میداند.... و میداند چه میخواهم.... قرارمان ده! بزرگمان کن! وسیعمان کن!}