نیمه‌ی پر...

سال به تمامی نزدیک میشود و مرورش میکنم.. تک تک لحظه هایش را... آن دردها، سوگ فقدان، مرگِ انتظار، روزهای بی صدایی، ضربه های ناجوانمرد... می‌گویم: چه سال سختی بود.... میگوید: میشد بدتر هم باشد.. به بدترها فکر می‌کنم.. سرم در خیال بدترها می‌ماند و فقط می‌گویم: هووووم....

وقتی که پیش می‌آمد سخت بود، درد داشت، آزار می‌داد...  با فکر به بدترها باید بگویم به خیر گذشت....

سال سختی بود.. اما می‌شد بدتر هم باشد...