بخشی از پیرامون...

کل مطلب این است که چندماه پیش پرده ای را از روی تصویری کشید که اصلن تا آن موقع رو به سوی آن پرده برنگردانده بودم و از وجودش بیخبر بودم. شاید خواست بگوید تا همدردی و کمک من را برانگیزد آنگونه که مدعی تمایلم به آرامش دوستانم بودم پیشش...

گفت و تا چندی باعث شد راحت گریزهای کوتاهی بزند به گذشته دور و نزدیکش...

گفت و جنگی را درون من برانگیخت مقابل فکرهایی که علیه او به ذهنم هجوم می آوردند ...

گفت و دودلی ای را نصیبم کرد بین بودن مثل قبل و یا تغییر رویه ای که باعث شده بود او حتی من را رقیب یا شریک حسی خود بداند...

مجموعا برداشتی برایم حاصل آمده بود حاکی ار اینکه او دنبال رفیق راهش میگردد، رفیقی که مالکش نشود و همه آنچه او میخواهد را در خود داشته باشد، اویی که به تعبیر خودش و خواهان هایش "خوب" به معنای تام کلمه است. خوبی ای که ظاهرا کسانی را هم که تعهدی دارند را هم به خود جذب کرده!.. خود را در موضع انتخاب قرار داده و به بیشتر کسانی که با آنها مراوده ای دارد میدان میدهد که نزدیک شوند، علاقمند شوند و حتی وابسته شوند.... محک میزند و بعد پس میزند...

مجموع اینها وقتی تثبیت میشوند که علیرغم عادتم بخواهم همه آنچه شنیده ام و حتی دیده ام را باور کنم که اغلب ناممکن است و همین موجب میشود که در خود درافتم به همت از یاد زدودن آنچه دیده ام و شنیده  ام و احتمالا میدانم!!! واقعن میدانم؟؟؟

در این میان هستند کسانی که در گودند اما برایم محترمند و باارزش، هستند شاهدانی مثل خودم که عزیزند و مهم ... و نمیدانم توان حلاجی آنچه پیرامونشان در جریان است را دارند؟ اصلن خودم هم دارم؟

چقدر آدمها باید مراقب باشند... مراقب اینکه موجب بی اعتمادی و بی رغبتی دیگران به جهان پیرامونشان نشوند... چقدر مسوولیت مهمی دارند اما به آن بی توجهند... کاش هم او، هم آنها، هم من حواسمان باشد... 

پ.ن: بی پرده سخن گفتن چه توانی میخواهد... که اگر بود نه سوء برداشتی پیش می آمد و نه حرف در دل مانده ای....