بدهکاری

اول یک توصیه. هیچ گاه بی دلیل از آدمی پول قبول نکنید، آن هم آدمی که نیاز خاصی را در شما سراغ ندارد و خیلی هم خودش را رفیق شفیقی نشان تان می دهد و مثلا خودش را یکی از مشتری های حرفه ی شما قرار میدهد و پیش از آنکه سفارش کارش را به طور جدی تحویلتان دهد بخواهد پیش پرداختی داشته باشد... از این لطفهای بی دلیل باید ترسید. هرچقدر هم که اصرار کند نباید آدم قبول کند، چون به احتمال زیاد زمانی فرا میرسد که در صورت رفع نشدن توقع و یا خواسته ای، یکهو به پولش نیاز پیدا میکند. چون این آدمها با پول برای خودشان میخواهند رفیق جور کنند، البته رفیق در دایره المعارف خودشان که سر تعظیم به هر خواسته ایشان فرود آورد ...

دوم. هیچ گاه به امید وصول شدن طلبتان از کسی تا موعدی خاص، خودتان را بدهکار نکنید. چون بسیار اوقات پیش می آید که وصول شدن طلبتان برخلاف بدهیتان جنبه الزام آور پیدا نمیکند... بعد آنوقت بدترین نوع قرض گرفتن، قرض گرفتن به قصد صاف کردن قرضی دیگر است!

سوم اینکه خودتان را گاهی به تق تق ته دیگ عادت بدهید که اگر وقتی کفگیرتان رسید به آنجاها صدایش گوشتان را اذیت نکند... مثل حالا که من با موجودی 14500 تومان مانده ام برای پولی که امشب باید بدهم و پولی که فردا باید بگیرم! و همچنین کسی که به وسیله پول نیتش را برایم رو کرد  و حالا خوشحالم از نداشتنش...

و آخر اینکه همیشه یک قلک فیزیکی در خانه برای خودتان داشته باشید، مطمئن باشید لازم میشود...

و آخرِ آخر اینکه از درگیر کارهای مالی شدن نترسید....

آخرتر از همه هم اینکه رمز دوم همه ی کارتهایتان فعال باشد حتی آنهایی که سالی یک بار پردش حساب دارند. مطمئن باشید لازم می شود...