127hours *

فکر کن که سنگی سالیان سال حتی از همان زمانی که شهابی بود فروزان به سمت زمین انتظار تو را کشیده باشد تا روزی زیر پایت بلغزد و تو را با خود به قعر شکافی ببرد و دستت را سفت در میان بگیرد و رها نکند مگر اینکه در بن بست گذشته و حال و آینده، زندگی تو را به خود بخواند. و تو روزها در اسارت کوهستان، گذشته ات را ذره ذره به قضاوت بنشینی و اعتراف کنی به دوست داشتن هایی، به اشتباهاتی، به کوتاهی هایی و ... حالت را دریابی و تنهایی ات را و انعکاس صدای خودت در کوهستان را که میگوید جز خودت کسی نجاتت نمیدهد؛ و تصاویری در ذهنت نقش ببندند از آینده ای که نجات میتواند تو را به سمت تحققش راهی کند ... و تو به خاطر جبران حفره های زندگی گذشته ات، دست اسیرت را در اکنون جا می گذاری تا آینده ی ذهنت را با دست دیگرت به چنگ بیاوری ...

و گاهی تنگناهایی در زندگی حکم همان سنگ 350 کیلوگرمی را دارند که باید تلاقی سه زمان را برای فرد پدید آورند تا کشش دوباره با زندگی پدید آید... حتی به قیمت از دست دادن هایی و فقدان هایی.... 

*فیلمی محصول 2010 با بازی جیمز فرانکو، بر اساس داستان واقعی زندگی کوهنوردی به نام آرون رالستون، به کارگردانی دنی بویل (کارگردان میلیونر زاغه نشین)