نمایشنامه

هرچه این چندروز اخیر خوانده‌ام ساعدی‌وار حکایت تلخی و تلخ‌کامی بوده، مدل گلستانش هم شوک‌هایی در خود داشت به غایت زمخت... با این وضعیت کتاب خواندن های فشرده اخیر، آن هم از آن جنس که شرحش رفت، از من نمایشنامه طنز می‌خواهد! 

پدر صفحه حوادث را بلند بلند می‌خواند. خبر تکراری کودک آزاری، قتل خواهر به دست برادر و .... 

و او از من نمایشنامه طنز می‌خواهد. حکایت اجتماعم را چطور در کاور طنز بپیچانم؟!

برای نوشتنش برای خودم جایزه تعیین کرده ام! :)

آهنگ سیانور محمد معتمدی روی تکرار است مدام... آرام و دلنواز آهنگی ست...