شرط اول

پایش بند اینجا نباشد، سر جایش نچسبیده باشد، وقتی رفتن حال آدم را بهتر میکند به قید و شرطهای تجویزی به ماندن چنگ نزند... 

خیلی وقتها چیزی جز رفتن حالم را خوب نمیکند... خیلی وقتها. اگر اسمش فرار از وضع موجود است، باشد! میخواهم فراری باشم... میخواهم همراهم پابه پایم فرار کند! دوشادوش من پی حال بهتر بدود. این همه چنگ زدن به الگوی قالبی زندگی های کپی برداری شده نتیجه اش چیزی جز تباهی است؟

زندگی ییلاق و قشلاق میخواهد! بشر از وقتی که یک‌جانشین شد، محکوم شد به تداوم بخشی به تلخی ها! برگردیم به کوچ! ما عشایریم.....