خدا نخواست...

^{کسی نباشد که صبحانه بخورد و من دو قاشق چای دم میکنم! بالاخره که می آیند!} 

^{برادر که تمام شب بیمارستان بود... سحر به خانه آمد تا دقایقی بخوابد ... برنج را توی ظرفش ریختم. تکه مرغی هم کنارش. گذاشتم توی ساکش...}

^{-کی کیک پختی؟}

^-پریشب

^{- من چرا نمیدونستم}

^{-نبودی خب. بذارم برات}

^{-آره. یه تیکه بزرگ...}

^{مشغول بستن بند کفشهاش بود که یک مشت گل محمدی چیدم... ریختم توی ساکش....}

^{-من که مردم. وقتی تصورشو میکنم که هفت ماه بچه ای رو توی وجودم نگه دارم و بعد یک نفر بیاد بگه ممکنه زنده نمونن داغون میشم چه برسه به ....}

^{-مگه چنین چیزی گفتن؟}

^-آره...

^{-دور از جونش...}

^{(زنگ تلفن)}

^{-به بابات بگو یه زنگ به من بزنه}

^{-وااا .. به من زنگ میزنین که من به بابا زنگ بزنم که به شما زنگ بزنه؟!} 

^{- آره ..... ....... ...... بچه ها نموندن!.....}

^{-چی؟.... مامان گریه نکن...}

^{-تو هم گریه نکن...}

^{پ.ن: میخواست گلدون حسن یوسفو ببره خونه ش تا زنده ش کنه... میگفت: "شماها بلد نیستین از گل مراقبت کنین" .... گلای خودش پژمرده شدن اما !}

^{پ.ن: خواهر بودن سخته! دارم میرم که نذارم اذیت شه! اما تو دل خودم آشوبه!.....} 

^{پ.ن: همیشه در که بسته میشه اونی که تنها توی خونه میمونه با گریه هاش منم ! باید تلفنارو جواب بدم.... باید درو باز کنم.... باید لیوان آب تو دستم آماده داشته باشم.....} 

^{پ.ن: خدا نخواست......}