آرام و آویزان

معلق و ساکت ! یعنی من وقتی حناق  گرفته ام و آویزانم..... وقتی نه به زمین گرمم زده نه به عرش کبریایم برده .... 

وقتی نمیدانم باید بجنگم یا بشکنم! وقتی نمیدانم ستیزی هست آیا یا دیرگاهی ست رزم تمام شده و من مانده ام با سرزمینی که فتح شده اما خالیست..... وقتی نمیدانم فقدانی را باید سوگ بگیرم یا بازگشتی را به انتظار بنشینم.... وقتی زنده بودنم را هیچ اثباتی نیست... 

آرام و آویزان یعنی من.... توان تقلایم نیست.. کاهیده ام! و نفسی نیست در این خلاء... 

حواس کسی هست؟ 

پ.ن: 

-آرام و آویزان را از ابراهیم گلستان وام گرفتم وقتی در جستجوی همدلی ست...

-پیامهای خصوصیتو هم گاهی بخون...

-جشنواره لالایی ها رو شرکت کن.... تو دیار تو برگزار میشه... ارزوم بود که اینجا هم میبود.... (نوزدهم، اداره فرهنگ و ارشاد)

-چشمامو میبندم خواجه امیری رو گوش کن...

-مرد جدی رو از لیستت خط بزن...

-منو از یاد نبر........