چندجلدی ها

داستانهای بلند دنیایی دارند. حرف یک نفر و دو نفر نیست، حرف یک روز و دو روز، یک سال و دو سال نیست... حرف صرف یک کلمه، مطلق یک کلمه نیست!

داستانهای بلند یک زندگی تمام را پیش رویت میگذارند، نه... تو را به آن زندگی میبرند. درست کنار آدمهای داستان، شانه به شانه، از پشت پنجره تک تک چشمها...

داستانهای بلند تو را میبرند و معلوم نیست برت گردانند یا نه...

اطناب نیست... بل نگذشتن از کنار جزییات زندگی ست... از کنار عطرها، صداها، حس ها ... راوی پشت درها نمیماند، تمام تصاویر را برایت شرح میدهد، تمام زمزمه های درونی را، تمام احساسات را، تمام رهگذران را...

عمرها پای داستانهای بلند گذاشته شده اند، که عمربخش اند، تجربه بخش... و تک تک داستانهای هزار-هزار صفحه ای می ارزند به خواندن. خواندن هیچ داستان بلندی پشیمان کننده نیست، زندگی بلند است، روایت یک زندگیِ تمام هم به درازا میکشد... می ارزد که بخوانی و در فرصتی کوتاه زندگی بلندی را سفر کنی، عاشق شوی، انتقام بگیری، پشیمان شوی، بجنگی، بشورانی، بشکنی، برخیزی، بخندی و بگریی، ببخشی.... و در انتها تو بمانی و تجربه ی زندگیِ نکرده ای که قدر و قیمت دارد...