زندگی یگانه است. آدم‌ها دوگانه و چندگانه‌اند...

پیش آمده فیلمی را ببینی، کتابی را بخوانی و حس کنی بخشی از زندگی آدمی انگار با الهام یا تأثیر از آن شکل گرفته و رقم خورده؟ مثلاً فکر کنی آدمی عاشق شخصیت آن داستان یا فیلم شده و در دنیای واقعی وقتی کسی را شبیه او یافته خواسته که این عشق را به مرحله عینیت برساند؟

من بعد از دیدن "زندگی دوگانه ورونیکا" این حس را درمورد مقطع احساسی دوستی داشتم! نمیدانم چرا ورونیک را شبیه آنی یافتم که در جانِ آن دوست نشسته بود... و نمیدانم چر این را تصادف ندانستم! من گمان کردم او تجلی ورنیک را در آن دختر دیده بود... 

پی نوشت: موسیقی این فیلم عالی ست... عالی ... آنچنان که هویت مجزایی برای خودش جدای از فیلم نزد مخاطب پیدا میکند...