فراتر از بودن

شک سراغم را گرفت، راندمش...

تردید هوایی‌ام شد، رو برگرداندم...

در دلم خلأها پدید آمد، رویشان را پوشاندم ...

فاصله افتاد، دویدمش...

امید از چشمانم رفت، به سرمه‌ای فروغ‌شان بخشیدم...

خواهشی به جانم افتاد، بلعیدمش...

که مباد سایه ای بر این وصل بیافتد...

بودنت تمنای من بود...

بودنت هنوز همه چیزِ من است...