خواب را دریابیم...

توی خواب آدمها معصومند... بی آزار،‌ سزاوار دوست داشتن.. میشود وقتی که خوابست کنارشان زانو زد و تمام جفایشان را بخشید ... میشود کنارشان زانو زد و زمزمه کرد: حیف این چشمهای معصوم... چقدر خوب خوابیده‌ای.... چقدر دلچسب...بدترین آدمها هم توی خواب خوبند.. آدم چشمهای بسته را که میبیند... بالا و پایین رفتن آرام سینه را که میبیند دلش میخواهد بخشنده‌ترین عالم باشد... 

چشم در جسم آدمی غوغا میکند... هرچشمی که میخواهد باشد، در هر صورتی که میخواهد باشد در هر جسمی .... چشم غوغا میکند... وقتی که بسته است هم که دل را نرم می‌کند...

کسی را اگر میخواهی ببخشی، در خواب خیره شو تا تمام نجابتی که از چشمت پنهان مانده را دوباره بازبینی....

آدمها در خواب خواستنی‌اند... بخشیدنی... دلپذیر