حقیقت

غم و نومیدی روی کاغذ خوب مینشینند. راحت به قلم می آیند و حقیقی جلوه میکنند، اینگونه است که سخن گفتن از آنها میشود واقع بینی!

و اما صحبت از شبنم و آسمان و نیلوفر و نور بی اهمیت جلوه میکنند، نوشتن از آنها جوهر هدر دادن است. سخن گفتن از آنها وهم است، زیر برف خوابیدن است، حقیقت را ندیدن است...

و هنوز که هنوز است بشر دنبال حقیقت است

ای بسا آدمهایی که حقیقت را همین بی عدالتی ها، زشتی ها، سختی ها، دروغ ها و بی مهری ها میدانند که نباید ندیده گرفتشان! 

و ای اندک آدمهایی که به لبخندی دلخوشند و به شعری، به گلی و نوایی به سان نشانه های امید خداوند به بالندگی فرزندانش مینگرند...