نشنیدی‌ام...

وقتی با فکر پی حست به آدمی- آدم‌هایی بگردی خب درواقع حسی درکار نیست و تو میگردی ببینی ویژگی‌ای، نشانه‌ای چیزی آن میان هست که تو را بیشتر به سمت آن آدم بکشاند یا نه... 

اما وقتی با فکرت نتوانی کسی را تحلیل کنی و فقط دست بیاویزی به بودنش، دل خوش کنی به یک کلمه‌اش، نرنجی از نادیده گرفته شدنت حتی، و سر کنی روزهایت را با بی آغازی و بی پایانی یک حس مبهم... آنجا چیزی هست که باید قدرش را دانست، شاید فقط تنها سهمی باشد از تجربه یک حس واقعی!.... که می داند که فرصت دیگری هست یا نه؟....